Dilekçem...

Ağlasa bu gözlerim, gönlüm güler
Avuturum kendimi adım halil
Dilim susar belki kalemim gürler
Dağıtırım kendimi adım halil…

Damlalar derya olurmuş yürekte
Noktalar dünya olurmuş yürekte
Gerçekler rüya olurmuş yürekte
Uyuturum kendimi adım halil…

Ipıssız sokaklar benimle yaşar
Topal duygular ki benimle koşar
Sabah bir bardak çay bir dilim kaşar
Doyururum kendimi adım halil

Mana muammadır, hayaller gerçek
Şimdi ne haldeyim kim ne bilecek?
Ey dertli sevda yüreğimden el çek
Koruyamam kendimi adım halil…

Hastalık şifadır, şifa hastalık
Hastadan geçilmiyor ki ortalık
Duyun beni ey yalnız kalabalık!
Duyuramam kendimi adım halil…

Aslım topraktandır vücudum çamur
Vurmak istiyorsan durma hadi vur
Ben ki yalnızlıktan yapılmış Hamur
Yoğuramam kendimi adım halil

Lanet okuyamam, sükûttur lehçem
İmkânsız aşkları büyütür bahçem
Bir harften ibaret uzun dilekçem…
Okutamam kendimi adım halil…

Halil KARTAL.